Aby określić płeć kota, czy to dorosłego, czy kociaka, można oprzeć się na wskazówkach, takich jak zachowanie, kolor ... Jednak jedynym sposobem na pewne rozróżnienie obu płci jest spójrz na genitalia zwierzęcia. Aby to zrobić, po prostu delikatnie unieś ogon i obserwuj obecność anatomicznych cech charakterystycznych dla każdej narządów płciowych samca kotaPod ogonem samca kota znajduje się odbyt, moszna (zawierająca jądra) i penis. Te cechy są zwykle łatwe do zauważenia, nawet jeśli kot jest wykastrowany, ponieważ moszna będzie nadal obecna, ale mniejsza. Narządy płciowe samca są nadal niepozorne i pokryte futrem, więc może być trudno je zobaczyć, ale można je wyczuć pod skórą, jeśli kot na to pozwoli. Jądra są wielkości wiśni. Kolejną wskazówką jest zmierzenie odległości między odbytem a penisem (minimum 2,5 cm, 1 cm u kotka).Cechy narządów płciowych kotkiU kota możemy zaobserwować obecność odbytu i sromu w postaci pionowej szczeliny. Dla przypomnienia, można porównać konfigurację genitaliów kotki do średnika, podczas gdy u samca przypomina okrężnicę. Wreszcie samica ma mniejszą odległość między odbytem a sromem (około 1 cm) i nie ma żadnego sprawdzić płeć kociaka?Nowonarodzone koty mają jeszcze niedojrzałe genitalia, więc trzeba poczekać kilka tygodni, zanim będzie można określić ich płeć (około 6 tygodni). W wieku około dwóch miesięcy jądra kocura płci męskiej zaczną rosnąć, tworząc w ten sposób niewielki guzek między odbytem a ujściem narządów płciowych. U samicy odległość między dwoma otworami jest niewielka (0,5 cm).Jak określić płeć według sukienki?Kolor sierści jest wyznacznikiem płci kota, ale dotyczy to tylko dwóch przypadków: tak zwane koty „szylkretowe” (trójkolorowa sierść) są prawie zawsze kotkami, a koty rude są częściej samce. Ta metoda nie jest jednak wiarygodna, w rzeczywistości możliwe jest, że samiec ma anomalię genetyczną, która powoduje, że jest trójkolorowy lub że kot jest wskazówek behawioralnych ... Samce i kotki przejawiają czasami charakterystyczne zachowania, chociaż większość ekspertów zgadza się, że płeć nie ma wpływu na charakter kota. Ogólnie słyszymy, że mężczyźni są bardziej agresywni, a kobiety łagodniejsze, co ma więcej wspólnego z temperamentem, a nie zachowania seksualne, takie jak upał kobiety i oznaczanie moczem mężczyzny, nie zwodzą. Jeśli około szóstego miesiąca życia kot zacznie oddawać mocz na meble i kąty, prawdopodobnie jest to samiec. Samica natomiast po osiągnięciu dojrzałości płciowej (około 7 miesięcy) będzie wykazywać oznaki rui: miauczenie, podniecenie, charakterystyczna postawa ...
Jak rozpoznać płeć 2 miesięcznego kota? Zajrzyj pod ogon. Aby określić płeć kota, należy odczekać kilka tygodni po porodzie. Dopiero wtedy narządy płciowe samicy i samca zaczynają się bardziej rysować i są znacznie łatwiejsze do rozpoznania. Ogólnie przyjęło się rozróżniać płeć kota poprzez zajrzenie pod ogon. JakPodstawowym zabiegiem profilaktycznym jest oczywiście mierzenie temperatury. Kotu mierzy się temperaturę w odbycie za pomocą specjalnego termometru weterynaryjnego. Zanim przystąpimy do badania końcówkę termometru należy posmarować wazeliną, w innym przypadku badanie będzie dla kota bolesne. Prawidłowa temperatura kota to 38 a stopni Celsjusza. Dobrym pomysłem jest zmierzenie temperatury kota zdrowego, aby wiedzieć jaką ma zazwyczaj temperaturę. Kolejnym badaniem jest sprawdzenie dziąseł kota. Dziąsła zdrowego kota powinny mieć różową barwę. Dziąsła bardzo blade, szare, żółte, niebieskie, czerwone, ceglaste są znakiem choroby i należy z pupilem udać się do lekarza. W kolejnych krokach opiszemy, jak obserwować kota i z jego zachowania wyczytać potencjalne choroby. Warto zobaczyć: Czym charakteryzują się koty domowe? – krótka charakterystyka Pierwszą oznaką jakiejkolwiek choroby są zazwyczaj ospałość i nierychliwość. Przyczyną takiego stanu może być jakiś wirus, infekcja czy też odwodnienie organizmu. W skrajnych przypadkach powodem może być krwawienie wewnętrzne. Może to być również brak apetytu lub anemia. Jeśli zachowanie kota jest nietypowe, na przykład godzinami przesiaduje w jednym miejscu, jest nadzwyczajnie leniwy, nie reaguje na zawołania i jest cichy, może to oznaczać chorobę. W takim przypadku należy z kotem udać się do lekarza. Wspominaliśmy już o braku apetytu. Może to być jednym z objawów choroby. Chory kot nie chce jeść jak również prawie w ogóle nie pije. Jest to powód do poważnego niepokoju, ponieważ w ciągu kilku godzin kot może się odwodnić, a to doprowadzi do poważnych komplikacji. Dodatkowo, jeśli występuje biegunka czy wymioty, należy z kotem udać się do lekarza. Może to być bowiem objaw zatrucia pokarmowego. Wymioty i biegunka występują również w przypadku innych, niekiedy dużo poważniejszych chorób. Wymioty i biegunka szybko mogą doprowadzić kota do odwodnienia i hipoglikemii co może spowodować drgawki, zapaść a nawet śmierć. Dlatego, jeśli kot przestał pić i jeść, należy jak najszybciej udać się do weterynarza. Zobacz również: Ailurofobia i ailurofilia - co to takiego?
W tym celu musisz tylko zajrzeć pod ogon. Poniżej przedstawiamy kluczowe różnice, dzięki którym łatwiej rozpoznasz ujście układu moczowo-płciowego – zarówno u kotów rasowych, jak i dachowców. Jak rozpoznać kocura? W przypadku osobników męskich odbyt i ujście układu moczowo-płciowego są od siebie znacznie oddalone.Witam. Moja kotka przeszła 3 lata temu sterylizację a od jakiegoś czasu (parę miesięcy) zaznacza teren moczem jak prawdziwy kocur. Jakiś czas temu miała problemy z drogami moczowymi ale była leczona u weterynarza. Czy jest możliwe wyleczenie w jakiś sposób takiego zachowania? Kocham moją koteczkę i nie chcę się jej pozbyć za żadne skarby ale za chwilę to ja cały mój dom będę miała zalany moczem (zniszczyła mi już meble w jednym pokoju). Serdecznie pozdrawiam. Karolina. Witam, proponuję zacząć od dokładnego badania moczu i USG układu mooczowego. Przyczyną takiego zachowania kotki może być przewlekły stan zapalny pęcherza lub reakcja na stres. Pozdrawiam Choć kot wygrzewający się na słońcu to dla nas zwyczajny widok, zbyt duża dawka promieniowania może skutkować oparzeniami (zwłaszcza delikatnej skóry na uszach), a także rozwojem czerniaka czy raka płaskonabłonkowego (drugiego, co do częstotliwości występowania, nowotworu skóry). Pierwszym objawem są zwykle przebarwienia Agresja u kota Skąd się bierze agresja u kota i jak sobie z nią poradzić? Jednym z najczęstszych problemów behawioralnych, z jakimi muszą mierzyć się właściciele kotów, jest agresja. Agresywne zachowania mogą dotyczyć zarówno innych zwierząt – członków „domowego stada”, jak i człowieka. Jest to więc zaburzenie zachowania, które może być bardzo niebezpieczne i bolesne w skutkach dla opiekunów. Jakie są rodzaje agresji? Jak walczyć z agresją u kotów? Czy istnieją leki dla agresywnych kotów? Na te pytania odpowiadam w poniższym artykule, zachęcam do przeczytania całego. Co to jest agresja u kota?Jak rozpoznać czy masz do czynienia z agresją?Agresja terytorialnaAgresja samczaAgresja obronnaAgresja przemieszczonaAgresja w zabawieJakie czynniki sprzyjają powstawaniu agresji?Wychowanie i okres socjalizacjiCzynniki genetyczneCzynniki osobniczePłećWiekJak uspokoić agresywnego kota?Agresja terytorialnaAgresja ze strachuAgresja z bólu, chorobyAgresja po wizycie u weterynarzaAgresja w stosunku do dzieckaLeki i preparaty dla agresywnych kotówAgresja u kota co robić? Co to jest agresja u kota? Rodzaje agresji u kotów Agresja to najogólniej mówiąc negatywne zachowanie jednej żywej istoty, w stosunku do drugiej istoty, niekoniecznie dążące do wyrządzenia krzywdy. Agresję możemy podzielić na agresję czynną i agresję bierną. Agresja czynna – aktywna to bezpośrednio wymierzony atak. Ten typ agresji może charakteryzować zachowaniami takimi jak: nastroszenie grzbietu – postawa grożąca,syczenie,warczenie,atak łapami z wysuniętymi pazurami,gryzienie. Musisz wiedzieć, że koty, jako bardzo inteligentne stworzenia, często planują swój atak. Obserwują plan dnia swojej ofiary, potem cierpliwie czekają na swoją ofiarę, gdy ta nawet nie spodziewa się ataku. Ataki potrafią być systematyczne i doprowadzić drugiego kota do stanu, w którym żyje on w ciągłym stresie, i przyjmuje postawę całkowitego wycofania z codziennego życia, co grozi wieloma powikłaniami. Agresja bierna to taka w której kot nie atakuje swojej ofiary bezpośrednio. Gdybyśmy chcieli przenieść to pojęcie na ludzki język, to agresje bierną, pasywną, można by porównać do znęcania się psychicznego. Kot agresor wpatruje się jedynie w swoją ofiarę, uniemożliwiając jej tym np. podejście do miski z jedzeniem, własnym ciałem zagradzają dojście do ważnych dla swojej ofiary miejsc lub przedmiotów. Ponieważ opiekunowie kotów zazwyczaj nie zauważają opisanych przeze mnie zachowań, ten typ agresji jest bardzo często lekceważony. Jest to bardzo niekorzystne, szczególnie, jeśli chodzi o psychikę ofiary. Jeśli agresja wymierzona jest w inne zwierzę, może mieć długofalowe skutki. Zauważono, że zwierzęta takie cierpią podobnie do prześladowanych ludzi: uciekają, chowają się, stają się nerwowe, próbują być niewidzialne. Jako właściciel prześladowanego zwierzaka, musisz sobie zdawać sprawę również z tego, że problemy emocjonalne mogą wiązać się z realnymi problemami zdrowotnymi. Zbyt długie trzymanie moczu czy nie dopuszczanie do wodopoju, mogą również doprowadzać do powstawania licznych chorób. Koty zestresowane często mają problem z: zapaleniami pęcherza,odkładaniem się kamieni pęcherzowych,kamieniami nerkowymi. Znerwicowane zwierzaki często też wylizują sobie sierść doprowadzając po pewnym czasie, do powstawania otwartych ran. Czynność ta może wchodzić w nawyk i bardzo trudno jest się jej pozbyć. Jak widzisz, agresja nie jest błahostką, którą można zignorować… Jak ją rozpoznać dowiesz się w dalszej części artykułu. Jak rozpoznać czy masz do czynienia z agresją? Jakie są objawy agresji u kota? Po pierwsze musisz wiedzieć, że część agresywnych zachowań, nie do końca podyktowane jest złymi zamiarami Twojego kociaka, a jego wrodzonym instynktem. Zachowań takich bardzo trudno jest się pozbyć… Ze względu na powód powstawania agresji u kotów możemy wyróżnić: agresję terytorialną, spowodowana obecnością drugiego zwierzęcia, człowiekaagresję samczą,agresję obronną – z bólu bądź strachu,agresję przemieszczoną,agresję w zabawie. Agresja terytorialna Koty bronią swojego terytorium Jako opiekun kota, musisz sobie zdawać sprawę z tego, że mimo tego, że jest Twoim najsłodszym pupilem, w głębi serca nadal pozostaje dzikim łowcą. Właśnie ten pierwotny instynkt każe Twojemu kociaków bronić swojego terytorium. A co możemy rozumieć pod terminem kocie terytorium? Za „swoją strefę” koty uważają nie tylko pokój w którym mieszkają, ale także cały dom i ogród. Dla kota jest to teren należący tylko do niego, a każdy obcy jest traktowany jako intruz, który chce zniszczyć prywatną własność. To koty decydują kto może wejść na ich teren. Dlatego nie dziw się jeśli Twój mruczek, agresywnie reaguje na Twoją ulubioną ciocię, która odwiedza Cię raz na 2 tygodnie. Jeśli jesteś szczęśliwym posiadaczem kilku kotów, mogą one wydzielać w domu prywatne strefy. Dla jednego królestwem jest kuchnia, dla drugiego sypialnia, trzeci broni łazienki. Warto o tym pamiętać, ustawiając kuwety i miski z pokarmem oraz wodą, w różnych miejscach swojego domu. Problem bowiem pojawia się wówczas, gdy jeden kot narusza prywatność drugiego. Warto także zwrócić uwagę na ten problem w hodowlach. Jest on bowiem często uzależniony od cyklu rujowego kotek. W okresie przedrujowym kotki uporczywie próbują przepędzić rywalki. W niektórych przypadkach następuje tzw. synchronizacja rui – wówczas wspólnie przeżywają te trudne dni. Koty wykazujące agresję terytorialną na początku grożą swojemu przeciwnikowi sycząc, naprężając się i napuszając. Następnie przepędzają intruza. Agresja terytorialna może być skierowana w stosunku do innych zwierząt. Może również wystąpić jako agresja wobec człowieka. W lekkich postaciach pościg ustępuje w momencie opuszczenia przez drugiego kota okolicy uznawanej przez niego za własną – ulubionej półki, legowiska, miejsca na drapaku. W takich wypadkach stosunkowo łatwo można kotom pomóc. Gorsze są rokowania w sytuacji, w której kot przejawiający ataki agresji terytorialnej uznaje za własność właściwie wszystko, i w ogóle nie toleruje obecności drugiego zwierzaka, czy człowieka. To stosunkowo rzadkie wypadki, ale i takie się zdarzają. W przypadku takich kotów atak nie ustępuje z chwilą usunięcia intruza, ale jest kontynuowany. Atakowane zwierzę jest gonione tak długo, aż nie zostanie złapane, i nie zostanie dana mu nauczka – atak z użyciem zębów i pazurów. Takich zachowań nie powinieneś zostawiać bez reakcji, ponieważ może skończyć się to poważnymi zranieniami. Agresja samcza Ten typ agresji charakteryzuje głównie niewykastrowane kocury. U nich instynkt terytorialny jest bardzo mocno zaznaczony. Kocury bronią także samic i pożywienia. O ile w przypadku innych rodzajów agresji leczenie jest trudne i wymaga bardzo dużo cierpliwości, o tyle ten rodzaj agresji jest bardzo łatwy do usunięcia. Wystarczy zabieg kastracji, aby w organizmie kociaka hormony przestały wzbudzać agresywne zachowania. Agresja obronna Ten typ agresji charakteryzuje kociaki, które się boją bądź też odczuwają ból. Ten typ zachowania, który przejawia kot przyparty do muru, gdy nie widzi już możliwości ucieczki, i w swoim mniemaniu, walczy o życie. Jest to odpowiedź typu „wszystko albo nic”. Oznacza to, że agresja jest w mniemaniu kota ostatnią deską ratunku. Nie jest to więc pierwsza odpowiedź – na początku kot ucieka, potem jeśli widzi, że nie ma wyjścia, syczy i straszy przeciwnika, a jeśli i to nie daje rezultatu, zaczyna walczyć z całych sił i wkłada w to absolutnie całą energię. Na tym etapie kot nie jest już w stanie w sposób świadomy kontrolować sytuacji, ani ocenić, ile jego zaangażowania potrzebne jest do odsunięcia niebezpieczeństwa. Kot nie jest w stanie nawet zauważyć, że niebezpieczeństwo minęło. Kot na tym etapie jest bardzo niebezpieczny i nie ma tu znaczenia, czy w pobliżu będzie uspokajający głos opiekuna. Nie należy go uspokajać, bo często jeszcze bardziej potęguje się jego strach – najlepiej zostawić go w spokoju, żeby wrócił do równowagi i realnej oceny zagrożenia. Ten typ agresji koty często kierują w stosunku do dzieci. Nowo przybyły, mały mieszkaniec domu najpierw działa na instynkt terytorialny – zabiera kocią przestrzeń, potem hałasuje, a gdy nieco podrośnie krzyczy, ciągnie i sprawia ból. Dlatego też, jeśli decydujesz się na obecność kota w pobliżu małych dzieci, zawsze miej całą gromadkę na oku. Obserwuj malucha, zachowanie jego i kota, aby w odpowiednim momencie móc interweniować. Agresja obronna bardzo często dotyczy też kotów chorych, bądź odbywających wizytę w gabinecie weterynaryjnym. Z doświadczenia wiem, że odpowiednie podejście ma duże znaczenie w takich przypadkach. Dlatego jeśli jesteś razem ze swoim kotem u weterynarza, słuchaj dokładnie jego poleceń. W sytuacjach podbramkowych, kiedy konieczne jest unieruchomienie zwierzęcia, lekarz może zdecydować się na farmakologiczne znieczulenie kota. W fazie ataku może on bowiem zrobić krzywdę sobie, właścicielowi, bądź też lekarzowi. Innymi powodami wzbudzania agresywnych zachowań u kotów są: głośne, nieznane dźwięki, np: suszarka do włosów, odkurzacz, obcy ludzie w domu,nawet proste zabiegi pielęgnacyjne, które wymagają na przykład unieruchomienia (np. podanie tabletki, czyszczenie uszu czy obcięcie paznokci). Warto więc poznać charakter Twojego kota i czynniki wzbudzające u niego strach. Znajomość „mocnych i słabych punktów” zwierzaka jest kluczowa dla określenia sposobu postępowania, mającego na celu wykluczenie, lub przynajmniej poważne ograniczanie sytuacji wywołujących strach. Tak jak już wspomniałam, koty chore, czy takie, które odczuwają silny ból również mogą być agresywne. Nie dają one dotknąć miejsca, które boli – np. łapki którą wbił się kolec, co bardzo utrudnia badania diagnostyczne. Często problem agresji obronnej dotyczy kotów powypadkowych. Dlatego też jeśli znalazłeś kota po kolizji z autem – ostrożnie nakryj go kocem i przetransportuj do lekarza weterynarii. Nie staraj się za wszelką cenę go uspokoić, może wówczas skończyć się na pogryzieniu. Szczególnym rodzajem agresji ze strachu jest agresja do nierozpoznanego. To zestaw zachowań agresywnych w stosunku do członka stada dobrze znanego, a niekiedy wręcz lubianego, ale z jakichś powodów nierozpoznawalnego. Obserwuję ją często po powrocie od weterynarza, na przykład po kastracjach, po powrocie z wystawy, czy z obcej hodowli po kryciu. Nie jest to groźny typ agresji u kotów – na ogół kończy się na syczeniu, ogólnej dezorientacji i demonstrowaniu niechęci, ale najczęściej nie ma czynnych ataków, i stan ten trwa kilka dni. Agresja przemieszczona Jeśli jesteś opiekunem kotów, zapewne nieraz zauważyłeś, że kot pokłócony ze swoim starszym kolegą, atakuje młodszego. Właśnie na tym polega agresja przemieszczona. Agresja przemieszana może dotyczyć również ludzi, czy innych czworonożnych stworzeń. Kot zły na Ciebie może zaatakować Twoje dziecko, czy psa Co istotne, w tym przypadku kot często nie daje po sobie poznać, że jest zły – od razu atakuje, bez fazy wstępnej, czyli fazy grożenia. Ten typ agresji jest bardzo trudny do leczenia. Aby go usunąć bowiem należy usunąć pierwotny problem, a to wymaga szczegółowej obserwacji Twojego mruczącego przyjaciela. Agresja w zabawie Dlaczego kot jest agresywny podczas zabawy? Agresja w zabawie dotyczy głównie kotów zbyt wcześnie odstawionych od matki. Nie nauczone przez nią co jest zabawą, a co już nią nie jest, nie wiedzą co to ostrożność. Dlatego też w zabawie potrafią ugryźć czy dość dotkliwie podrapać. Kociak nie robi tego ze złości – po prostu nie wie, że to nie do końca akceptowane zachowanie. W tym przypadku odpowiednie szkolenie powinno wyeliminować problem. Podobnie rzecz ma się z kotami znudzonymi. Przez agresywne zachowania kot próbuje zwrócić na siebie Twoją uwagę. Dlatego tak ważna jest codzienna, co najmniej półgodzinna zabawa z Twoim kotem. Jakie czynniki sprzyjają powstawaniu agresji? Jakie koty są najbardziej agresywne? Obecnie sądzi się, że koty rasowe tj. koty brytyjskie czy koty perskie są bardziej agresywne niż ich europejscy krewniacy. Ja nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Według mnie bowiem, to nie rasa wpływa na zachowanie kociaka, a: wychowanie,okres socjalizacji,czynniki genetyczne,czynniki osobnicze,płeć,wiek. Wychowanie i okres socjalizacji Jeśli twój kociak został porzucony przez matkę, nie miał do czynienia z innymi kotami, może być nieufny w stosunku do nowego kolegi. Dlatego też jeśli marzysz o kilku kotach w domu, najlepiej przyzwyczajać kociaka do obecności innego mruczka od początku jego przebywania w domu. Musisz wiedzieć, że większość układu nerwowego kociaka rozwija się w pierwszych tygodniach jego życia, kluczowy jest więc tu okres 7-9 tyg. życia. Ważne jest wówczas dostarczanie kotu, dużej ilości różnych bodźców. Koty trzymane w klatkach, nie mające kontaktu z człowiekiem, mają większą predyspozycje do bycia agresorami. Koty w tym czasie wyrabiają sobie również „opinię” na temat różnych bodźców. Warto więc powiązać zdarzenia nieprzyjemne jak wizyta u weterynarza z przyjemnymi bodźcami – zabawą, przysmakiem. Wówczas następna wizyta nie będzie dla kociaka taka straszna. Nie należy także zapominać o przyzwyczajeniu kociaka do pieszczot, przytulania czy trzymania na kolanach. Kocięta, które w okresie młodości nie były nauczone bliskości z człowiekiem, będą miały problem w nawiązaniu z nim głębokiej więzi. Czynniki genetyczne Agresja, podobnie jak inne cechy charakteru zwierzaków mogą być dziedziczne. Naukowcy dowiedli, że jeśli matka kociaków jest agresywna, jej potomstwo ma większe predyspozycje do wykazywania agresji. Po pierwsze jest to uzależnione od genów, po drugie od wygenerowania negatywnych odczuć w psychice kociaka: kiedy ludzie podchodzą do mojej mamy, ona bardzo się boi, to znaczy, że ja też powinienem się bać. Takich zachowań bardzo trudno się pozbyć. Agresywne kotki zaś, powinny być eliminowane z rozrodu. Czynniki osobnicze Często zdarza się tak, że nie wiemy dlaczego koty są agresywne. Zdarza się, że koty pochodzące z jednego miotu, wychowane przez tych samych ludzi mają zgoła inne charaktery. Wpływ na to mogą mieć osobiste doświadczenia kota, jednak według mnie powodów niektórych zachowań agresywnych, po prostu nie da się wytłumaczyć. Płeć Jak wspomniałam wcześniej agresję częściej spotykamy u: kocurów niekastrowanych,kotek w rui,kotek, które dopiero co urodziły kociaki. Aby zapobiec tego rodzaju negatywnym zachowaniom, zalecam kastrację bądź sterylizację kotów. Wiek Agresja w większości dotyczy kotów starszych. Wiąże się to z kilkoma aspektami. Po pierwsze zazwyczaj są one schorowane (agresja obronna).Po drugie mają problemy z obserwowaniem otoczenia, z powodu osłabionego działania zmysłu wzroku czy słuchu. Do tego wszystkiego dochodzą zmiany nerwowe – porównywalne do ludzkiej demencji starczej. Starszy kot atakami przekazuje komunikat „abyśmy dali mu wszyscy spokój”. Aby pomóc takiemu kotu, należy zdiagnozować ewentualne choroby, które dotknęły Twojego mruczka i podjąć ich leczenie. Warto także wspomóc go karmami, bądź suplementami dla starszych zwierzaków, czy środkami wspomagającymi ukrwienie mózgu i narządów. Jak uspokoić agresywnego kota? Jak uspokoić agresywnego kota? Aby odpowiednio zareagować najpierw musisz rozpoznać rodzaj agresji. Agresja terytorialna Wyobraź sobie, że wprowadzasz do domu nowe zwierzę – kota, psa, lub też w Twoim mieszkaniu pojawia się nowy mieszkaniec. Twój „stary mruczek” zaczyna zachowywać się jakby wstąpiły w niego moce piekielne: syczy, puszy się, napręża, w końcu atakuje, z użyciem pazurów i zębów. W takim przypadku możesz przypuszczać, że masz do czynienia z agresją terytorialną. W momencie, gdy planujesz przygarnąć nowego kociaka, powoli przyzwyczajaj swojego wiernego mruczka do nowej sytuacji. Jak to zrobić? Najpierw koty trzymaj w osobnych pomieszczeniach, następnie możesz wymienić kocyki na których śpią – tak, aby poznały swoje zapachy. Kolejnym krokiem jest przyzwyczajenie starego mieszkańca do nowego kolegi. Agresja terytorialna – jak sobie z nią poradzić? W tym celu nowego kociaka zamknij w transporterze i przynieś do pokoju swojego starszego kota. Takie przyzwyczajanie do obecności zacznij od godziny, lub kilku godzin dziennie. Obserwuj jak zachowują się koty. Dopiero gdy będziesz pewny że nic nie grozi zwierzakowi wypuść go, ale miej nowych kolegów pod kontrolą, tak abyś w każdej chwili mógł zareagować. Podobnie sprawa ma się z wprowadzaniem nowego psa czy człowieka do środowiska kota. Aby nieco przekupić mruczka możesz skojarzyć obecność intruza z pozytywnym bodźcem – jedzeniem bądź zabawą. Agresja ze strachu W tym przypadku zapobieganie agresji łączy się z przezwyciężeniem przez kota strachu, a jak wiem z własnych doświadczeń nie jest to takie proste. Omówię tu 2 sytuacje: Strach przed głośnymi przed wizytą u lekarza weterynarii. Agresja ze strachu przed głośnymi dźwiękami Aby przezwyciężyć strach kota przed głośnymi dźwiękami, np. odkurzacza czy maszynki do golenia (szczególnie dotyczy to kotów długowłosych), należy stopniowo przyzwyczajać kota do tych strasznych dla niego bodźców. W tym celu, podobnie jak przy oswajaniu psów z odgłosami fajerwerków, możesz nagrać straszny dla kota dźwięk. Nagraną ścieżkę dźwiękową, puszczaj mu codziennie, na początku cicho, a potem coraz głośniej. Możesz łączyć to z przyjemnym odczuciem np. bawiąc się w momencie nagrania z kotem czy podając mu smakołyk. Agresja ze strachu przed wizytą u weterynarza Jeśli chodzi zaś o wizytę u weterynarza, przyzwyczajanie do nich warto rozpocząć od wczesnego wieku zwierzaka. Wizyty zapoznawcze na których kot będzie przytulany i głaskany przez lekarza warto zacząć od 8 tygodnia życia, czyli momentu w którym młody kociak trafia do nowego domu. Warto także po każdej nieprzyjemnej wizycie odwrócić uwagę kota smakołykiem bądź zabawką – podaną jeszcze w gabinecie. To bardzo ważne, ponieważ gdy smakołyk zostanie przez Ciebie podany po powrocie z wizyty, kot skojarzy przyjemne odczucia z domem a nie weterynarzem. Ja w swojej praktyce z kociętami i dorosłymi kotami stosuję zasadę nagradzania – po każdej wizycie kot bądź pies dostaje w moim gabinecie smakołyk. Maluchy często też biorę na ręce, dotykam ich łapek, brzucha, tak by wiedziały w przyszłości, że nic strasznego się nie stanie, gdy będę mu obcinać paznokcie, lub, gdy będę go badać przed szczepieniem. Musisz sobie jednak zdawać sprawę, że w niektórych przypadkach, konieczne będzie unieruchomienie agresywnego kota. Mogą do tego służyć kocyki, ręczniki, w które owijamy koty, bądź jedynie przykrywamy im głowy, czy torby iniekcyjne. W niektórych przypadkach konieczne staje się podanie środka uspokajającego. Agresja z bólu, choroby Aby zniwelować ten rodzaj agresji najłatwiej usunąć jego przyczynę. Jeśli więc, twój kot ewidentnie nie daje dotknąć swojej łapki, brzucha, ucha czy innej części ciała, zgłoś się z nim do lekarza weterynarii. Musisz także wiedzieć, że niektóre choroby mogą dawać objawy agresji. Należą do nich: cukrzyca,nadczynność tarczycy,choroby przebiegające z gorączką,choroby neurologiczne,nowotwory,padaczka,wścieklizna, Stąd też, jeśli twój kociak – wcześniej łagodny kanapowiec, zmienił się w agresywnego dominanta, również powinieneś zgłosić się z nim do lekarza – może być to bowiem objawem choroby. Agresja po wizycie u weterynarza Jeśli po wizycie u weterynarza, koty agresywnie reagują na kociaka, który właśnie wrócił od lekarza, nie próbuj na siłę wprowadzać go do grupy. Daj jemu i jego kolegom przyzwyczaić się do nowych, dziwnych zapachów. Po pewnym czasie znikną one z sierści kota i znów będzie rozpoznawany jako swój. Podobnie sprawa ma się, gdy Twój kot po wizycie u weterynarza nie da się dotknąć, gryzie, drapie. Nie próbuj go wówczas na siłę przytulać, uspokajać, daj mu chwilę na uspokojenie. Zamknij pokój w którym przebywa – ciche i ciemne miejsca, działają kojąco na zszargane nerwy kotów. Agresja w stosunku do dziecka Jeśli w Twoim domu w niedalekiej przyszłości pojawi się niemowlę, przygotuj do tego momentu, również i swojego kota. Nie organizuj pokoiku dziecięcego w pokoju, w którym przebywał do tej pory Twój kot. W domu wydziel miejsce do którego dziecko nie będzie miało dostępu – tak by kociak mógł się schować. Na kilka tygodni przed planowanym powodem możesz zacząć podawać kotu tabletki uspokajające takie jak Kalm Aid czy Zylkene. Warto też skorzystać z kocich feromonów w postaci wkładów do kontaktu. Warto też przyzwyczaić kota do zapachu nowego gościa – udostępniając kotu kocyk na którym spało dziecko, jego skarpetkę rękawiczkę czy inną część ubrań. Podając mu dziecięcy zapach, warto także nagrodzić kociaka np. smakołykiem. Leki i preparaty dla agresywnych kotów Jeśli usunąłeś ze środowiska bodziec, który wywoływał u kota agresję, bądź też próbowałeś go do niego przyzwyczaić, ale nie dało to oczekiwanego skutku, możesz zastanowić się nad podawaniem swojemu kotu łagodnych środków uspokajających, a bazie ziół i innych naturalnych składników, takich jak: Zylkene,Kalm Aid,For Kalm,Kalm Vet. Dobrym pomysłem, są również kocie feromony w postaci obroży, dyfuzorów czy wkładów do kontaktu. W sytuacjach bardzo trudnych lekarze ordynują niekiedy silniejsze leki uspokajające bądź psychotropowe jak np. fluoksetyna. Nie jest to sposób do stosowania na dłuższą metę, jedynie wspomagacz, podczas identyfikacji problemu, i dalszej terapii behawioralnej. Agresja u kota co robić? Zidentyfikuj problem – obserwuj w jakich sytuacjach kot jest się z behawiorystą bądź lekarzem weterynarii – pomoże Ci to wykluczyć ewentualne nie karz swojego kota za agresywne zachowanie – pamiętaj: przemoc rodzi przemoc, tym bardziej w przypadku zmieniaj gwałtownie środowiska zastosuj u niego kocie feromony bądź łagodne środki trać cierpliwości – aby oduczyć kota agresywnych zachowań potrzebny jest czas. Masz agresywnego kota i nie wiesz jak go poskromić? A może chcesz dowiedzieć się więcej o terapii behawioralnej? Opublikuj komentarz pod artykułem – na wszystkie pytania odpowiem tak szybko jak to możliwe. Jakie preparaty stosuje się u agresywnych kotów? Najczęściej stosowane łagodne preparaty dla agresywnych kotów to Zylkene, Kalm Aid, For Kalm, Kalm Vet. Jakie leki stosuje się u agresywnych kotów? W sytuacjach bardzo trudnych lekarze weterynarii ordynują niekiedy silniejsze leki uspokajające, jak np. fluoksetyna.
RAGDOLL'owo, czyli wszystko o RAGDOLLACH i troszke o BIRMACH. To ja może z innej strony: Jak rozpoznać u kotki pierwszą rujkę. Lilly ma 9 miesięcy, wiem że jeszcze może jej nie mieć ale ostatnio jest bardziej czuła na pieszczoty niz zwykle i częsciej się łasi, dodatkowo przy glaskaniu w okolicy ogona unosi go wysoko do góry.